Hayallerimin ülkesi Uruguay – Country of my dreams

Bir firmanın gezgin blogları yarışmasındaki halk oylamasında 121 site arasında en çok oyu alarak birinci seçildim. İlk ona girenler gitmeyi çok istedikleri bir ülkeye seyahat planı yazdılar. Reklam kampanyası kapsamında yarışmayı düzenleyen firma benim Uruguay planımı seçmedi ama hayalimdeki yolculuk sitemde dursun. Ben kendi imkanlarımla Uruguay seyahatimi gerçekleştirdim! Bakın Uruguay nerede, nasıl bir ülke? Uruguay’a gitmek heyecan verici.

Ben uzun zamandır ilgilendiğim Uruguay‘ı seçtim. Neden mi?

 

 

 

Uruguay Latin Amerika kıtasının en az turistik olan ülkelerinden biri. Brezilya, Arjantin, Şili, Peru gibi ülkeler turist ve gezginler için popüler hedeflerken, Uruguay az gidilen, az bilinen bir ülke. Tüm dünya ile ilgili seyahat kitapları yazan, bu konuda en iyi isim olan LonelyPlanet’in hemen her ülke için bir rehber kitabı var; Asya, Afrika, Latin Amerika, Avrupa, tüm kıtalardan. Çok az gidilen ülkeler için ise ticari açıdan “kurtarmayacağı” için LonelyPlanet ayrı kitap basmaz, çok ülke içeren bir kitabın içerisinde yer verir. Uruguay da büyük Güney Amerika kıtası kitabında küçük bir bölüme sahip sadece. Guyanalar, Madagaskar, Ekvador, Moğolistan, Afganistan için bile ayrı bir seyahat kitabı olan LonelyPlanet’in kitap basmaya değer görmediği Uruguay candır, giderim ben. İsmi kulağınıza tuhaf gelen bu ülke bir süredir beni çekiyor. Bir süredir Türkiye’den Uruguay’a yerleşmek, orada yaşamak ve çalışmak isteyen çok var.

 

Uruguay Hakkında Bilgi – Bunları biliyor muydunuz?

Uruguay hakkında bilgi edindiğinizde Uruguay’da yaşamak, Uruguay vatandaşı olmak isteyebilirsiniz. Gereken koşulları bu yazımda anlatıyorum: Uruguay Vatandaşlığı.

 

• İlk futbol dünya kupası 1930’da Uruguay’da yapıldı. Uruguay Dünya Kupası finalinde Arjantin’i 4-2 yenen Uruguay Milli Takımı şampiyon oldu.
• Dünyanın en geniş nehri Rio de la Plata burada. Karşı kıyı Arjantin.
• 1846’da Uruguay Latin Amerika’da köleliği yasaklayan ilk ülke oldu.
• Güney Amerika’nın Küba‘dan sonra en az şiddet suçu işlenen ikinci ülkesi.
• Güney Amerika’nın yaşam kalitesi en yüksek ülkesi.
• Küresel Barış Endeksinde (Global Peace Index) Güney Amerika kıtasında birinci.
• Kıtanın en kararlı demokrasisi.
• Paraguay kıtanın en yoksul, Uruguay ise en refah ülkesi. Her ne kadar “PARAguay” kulağa daha zengin gelse de, karıştırmamak gerek. 🙂
• Uruguay bebek ölüm oranı, ortalama yaşam süresi, okur-yazar oranı, kişi başı milli gelir gibi parametrelerin tamamında Türkiye’den önde ve dünya sıralamasında iyi bir yerde.
• Okuma-yazma oranı Küba’dan sonra kıtada en yüksek ikinci ülke.
• Ortalama ömür yaklaşık 77 yıl.
• Birleşmiş Milletler raporuna göre dünyanın dokuzuncu en “yeşil” ve “yaşanabilir” ülkesi.
• Transparency International 2008 raporuna göre yolsuzlukta dünyada en iyi beşinci ülke.
• Sınır Tanımayan Gazeteciler’e (Reporters Sans Frontières) göre kıtanın en özgür basını Uruguay’da.
• Bazen “uzaktaki bilinmeyen ülke” anlamında kullanılan “Uruguay”ın anlamı ”renkli kuşlar ırmağı”.
• Uruguay günümüzde uygulanmakta olan günlük 8 saatlik çalışma süresini uygulamaya koyan ilk devlet.

 

Nasıl, Uruguay vatandaşlığına geçmek geldi mi içinizden? Ülkeden yazdığım tüm yazılarımı okumanızı öneririm. Türkiye’de Uruguay konsolosluğu yok, zaten vize gerekmiyor.

 

Batı Avrupa gibi bir kalkınmışlık gelmesin aklınıza. Uruguay‘da hiçbirşeyi olmayan, yardımla geçinen çok sayıda insan da var. Yarışmayı kazanırsam başkent Montevideo‘nun önemli ve özel yerlerinin yanında uzak ve ıssız yerlere de gideceğim.

 

Zamanınız varsa izleyin lütfen:

 

 

Uruguay’da Arctocephalus Australis (İng. fur seal, Tr. kürklü fok balığı) Peşinde 

 

Deniz aslanı dediğimiz bu memeli hayvanlar yazın belli dönemlerinde insansız kumsallarda ve kayalıklarda eşleşmek ve üremek için toplanıyorlar. Dişisi emzirme günlerinden sonra yavru fok sütten kesilince günlerce süren avlanma dalışlarına gidiyor. Çokeşli olan erkek kürklü fok balığı ise diğer dişilerden ve hakimiyet kurduğu alandan vazgeçmemek için üreme mevsimi boyunca aç kalıyor.  Uruguay’da çok sayıda bulunan bu hayvanlar üreme dışındaki tüm yıl boyunca açık denizlerde orta boy balıklar, mürekkepbalığı ve küçük kabuklularla besleniyorlar, kıyıya uğramıyorlar. Düşmanları ise köpekbalığı, katil balina ve bazen de daha büyük olan deniz aslanları. Kürklerinin kalınlığı nedeniyle özellikle 19. yüzyılda kitleler halinde öldürülen Arctocephalus Australis, bugünkü avlanma yasakları ve insanın pek ulaşamadığı ortamlarda yaşaması sayesinde tehlike altında bir tür değil. Kürklü fok veya yakın akrabası deniz aslanı görebilmek için uzak bir yere gideceğim Uruguay’da.

 

 

JOSE MUJICA – Dünyanın en yoksul ve alçak gönüllü devlet başkanı

 

Askeri dönemde siyasi nedenlerle 15 yıl hapis yatan ve 1985’te demokrasiye geri dönüşle çıkan genel afla serbest kalan Jose Mujica, 2009 yılındaki seçimle devlet başkanı seçildi. Başkanlık sarayında değil, eşi Lucia Topolansky’ye ait sade çiftlik evinde birlikte yaşıyorlar. Mujica’nın tek mal varlığı eski model bir “tosbağa” Volkswagen; makam arabası, banka hesabı, koruma görevlisi yok. Maaşının %87’sini her ay hayır kurumlarına bağışlıyor. Uruguay Devlet Başkanı Jose Mujica‘yı görebilmeyi çok isterim. Hele 10 dakika sohbet edebilsem, yaşamımın en özel anlarından biri olur. Yaşasın Mujica Presidente. Dünyanın en yoksul devlet başkanı, kendini yoksul görmüyor.

 

 

 

Uruguay devlet başkanı, dünyanın en fakir cumhurbaşkanı bakın ne diyor: “Ben insanların gece uyuyacak bir saçak altı bile bulamadıkları bir dünyada, başkalarının 500 metrekarelik malikanelerde yaşamasını anlamıyorum. Evsizler için ev, suyu olmayanlar için su lazım, ekmek lazım. Sense böyle bir dünyada özel uçağım olsun, oraya buraya gideyim diyorsun. Eğer herkes daha fazlasını isterse, birgün kimseye birşey kalmayacak. Küresel ısınmadan bahsediyoruz ama doğaya saldırmaya ve çöp üretmeye devam ediyoruz. Eski ruhani tanrımızı kendi ellerimizle kurban ettik ve artık market tanrının tapınağındayız. Bu yeni tanrı; ekonomimizi, politikamızı, alışkanlıklarımızı, yaşamlarımızı düzenliyor ve bizlere faiz oranları ve kredi kartları ile mutluluğun yeni adresini veriyor. Öyle anlaşılıyor ki bizler, yalnız tüketme için yaratılıyoruz ve artık tüketemediğimiz zaman derin hayal kırıklığına uğrayarak kendimizi yok ediyoruz. Bana fakir denmesi yanlış, ben tutumlu bir insanım. Asıl yoksullar sürekli yaşamdan talepleri olan ve elde ettikleriyle yetinmeyen insanlardır. Ben elimde hafif bir bavulla dolaşıyorum. Bu bana istediğim yaşamı sürdürmek için yeterli zamanı veriyor. Asıl özgürlük yaşamak için kazandığın zamandır.”

 

 

Uruguay devlet başkanı yaşamında lükse, gereksiz tüketime, banka hesabına, kredi kartına, makam otomobiline yer vermiyor.

 

 

Başkan Pepe.

 

 

Plan CEIBAL – Her çocuğa bir dizüstü bilgisayar ve bedava İnternet

 

Uruguay, iki yıllık bir yatırımın sonucunda ilkokul öğrencilerinin tamamına dizüstü bilgisayar dağıtan dünyanın ilk ülkesi oldu. Mümkün olan en yüksek bilgisayar ve internet erişiminin hedeflendiği Plan Ceibal yaklaşımı için 2007 yılında OLPC (Her Çocuğa Bir Bilgisayar) organizasyonundan 380.000 XO laptop sipariş eden ülke, projeyi okul öncesi ve ortaokul döneminde öğrencileriyle genişletmeyi planlıyor. Her Çocuğa Bir Laptop (OLPC), hedefi dünyadaki her çocuğun modern eğitime ulaşmasını sağlamak olan ve kâr amacı gütmeyen bir organizasyon. Uruguay son olarak lise öğrencilerine 90 bin XO dizüstü bilgisayar sağlama kararı verdi. Bu önemli projeyi daha iyi öğrenip, yetkili biriyle görüşmeye çalışacağım.

 

Un Techo Para Mi Pais – Latin Amerika’da yoksullukla savaş

 

Üniversite öğrencileri ve gençler tarafından yürütülen, kar amacı gütmeyen sivil toplum örgütü UTPMP, 19 Güney Amerika ülkesinde gecekondu mahallerinde ve kırsalda aşırı yoksul insanlara geçici ve yaşanabilir evler inşa ediyor. Evde yaşayacak aile ve 8-10 öğrencinin 2 günde inşa ettiği bu ahşap evler, kıtanın en yoksul insanlarını soğuktan, yağmurdan, hayvanlardan ve suçtan koruyor. Gönüllüler yoksul insanlara sağlık, ekonomi, mesleki eğitim, hukuk konularında sosyal eğitim programları sunuyor. Uruguay’da bir ev inşasına katılmaya zamanım yok, ama oradaki günlerimden birinde az para harcayıp, artırabildiğim kısmını ertesi gün UTPMP’ye bağışlayacağım.

 

 

Whisky – Uruguay’dan şahane bir trajikomedi

 

Türkiye’de gösterime giren ilk Uruguay filmi olan, iki kez izlediğim Whisky filminin adı, Uruguay’da insanların fotoğraf çektirirken gülümsemek için “viski” demelerinden geliyor; ABD’de “cheese” denmesi gibi. Juan Pablo Rebella ile Pablo Stoll’un yönettikleri Whisky, birkaç küçük mekan, üç karakter, az dekor, az diyalog, düşük bütçe ile saf, yalın oyunculuk içeren ve gösterişten uzak bir film. Böyle bir tarz Whisky’yi, psikolojik ve sosyal çatışmaların, karakterlerin vücut hareketleri ve yüz ifadeleri gibi basit ancak etkili anlatım yollarıyla kurulmasını sağlayan, gürültüsüz filmlerden biri haline getiriyor. Birçok uluslararası festivalden ödüller kazandı. Filmin çekildiği Montevideo’da gezerken sevdiğim sahnelerini hatırlayacağım.

 

 

 

 

Dünyanın en neşeli ve uzun milli marşı

 

Asıl adı, aynı zamanda ilk satırı “Orientales, la Patria o la Tumba!” (yurttaşlar*, ya anavatan ya ölüm!) olan Uruguay Milli Marşı, 105 ölçü ile en uzun milli marş. Marşın sözlerini, Paraguay Milli Marşını (Paraguayos, República o Muerte) da yazan Francisco Acuña de Figueroa yazdı. Sözler resmi olarak 8 Temmuz 1833 tarihinde milli marş olarak ilan edildi. Müziğini Francisco José Debali ve Fernando Quijano besteledi ve milli marş olarak resmen 25 Temmuz 1848 günü kabul edildi. Dünyanın en neşeli melodili ve uzun milli marşı olan Orientales, la Patria o la Tumba (yurttaşlar, ya anavatan ya ölüm), birçoklarına göre dünyanın en güzel milli marşı kabul ediliyor.

 

* Buradaki “yurttaşlar” sözcüğünün aslı “Doğulular” (Orientales), Uruguay’ın resmi adı olan República Oriental del Uruguay ifadesinden geliyor. Uruguay’ın kuruluş ismi böyle, burada kast edilen bütün Uruguaylılar, bu nedenle çevirirken “yurttaşlar” demek en yakını olur. İspanyollar bölgeye Banda Oriental (Doğu Kıyısı) derlerdi, oradan kalma.

 

İngilizce altyazılı olarak dinleyebilirsiniz:

 

 

 

Orientales, la Patria o la Tumba! milli marşının küçük bir kısmının Türkçe çevirisi:

 

Yurttaşlar, ya Anavatan ya mezar,

Ya bağımsızlık, ya da şerefimizle ölüm!

Bunu ruhlarımız söylüyor,

Ve biz kahramanlar yerine getiriyoruz!

Özgürlük, özgürlük, yurttaşlar!

Bu çığlık anavatanı kurtardı.

Bu kahramanlık kanlı savaşlarda

Alevlenen ulu coşkudan geliyor.

Hak ettiğimiz zaferin kutsal armağanı bu:

Zalimler titriyor!

Savaşta özgürlüğü haykıracağız,

Ve ölürken çığlığımız özgürlük olacak.

Yurttaşlar, ya ulusumuz ya mezar, Ya bağımsızlık, ya şerefimizle ölüm!..

 

Bunda İngilizce altyazı yok ama Uruguay tarihinden figürler var, ve daha milli, daha vatansever bir seslendirme:

 

 

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=Ia3FUXDHGdc

 

 

Uruguay Seyahat Planım

Planım yerine gerçekleştirdiğim Uruguay gezisi yazı, fotoğraf ve videolarımı görmek isterseniz burada: URUGUAY. Ülkeyi epey gezip Uruguay hakkında çok yazdım. Tek başıma ve bağımsız bir Uruguay turu yaptım, otellere hiç para vermedim.

 

Mutlaka yapacaklarımın arasında günü kesin olmayanlar:

1. En az bir konsere gideceğim.

2. Montevideo‘nun güvenli olmayan bir mahallesine, oralı bir arkadaşımla gideceğim.

3. Uruguaylıların her gün içtiği, özel bardaklarıyla ve termoslarıyla sokaklarda yanlarında taşıdıkları milli içkileri mate çayından her gün en az bir kez içeceğim.

4. Arctocephalus australis adlı kürklü fok balıklarına 10 metre yaklaşıp fotoğraflarını çekeceğim.

5. Bir devlet hastanesini ziyaret edeceğim. Montevideo’nun evsizlerine hizmet veren hastanesinde çalışan bir doktorla temas kurdum, “sorun değil, hastaneye benimle gelirsin, üzerine beyaz bir şey uydurursak ameliyata da girersin” dedi. Kıtanın en refah ülkesi de olsa sonuçta Latin Amerika’ya gidiyorum, sıkı durun!

6. Elektriği, su tesisatı ve yolu olmayan bir köyde bir gün ve gece geçireceğim.

7. “Candombe” denen, siyahların davul çaldıkları mahalle etkinliklerinden birine katılacağım.

8. Yapma gözden dişe, antikadan hayvana, kitaptan meyveye kadar her şeyin satıldığı bit pazarına gideceğim.

9. Yağmurda mate içerken torta frita yiyeceğim. Bu Uruguay’da önemli bir ritüel. Yağmur yağmazsa yağmur duası için memleketten destek bekliyeceğim.

10. Uruguay’ın pate adlı ürününden yerken “bir elimde pate, bir elimde mate, Uruguayımda dünya” diyerek Orhan Veli’yi Uruguay koşullarında anacağım.

11. Bir üniversiteye gidip öğrencilerle sohbet edeceğim.

12. Montevideo’nun en eski barı olan Los Yuyos’da sadece güçlü kişiliklerin içebildiğini duyduğum “caña con pitanga” adlı biberli şekerkamışı içkisinden içeceğim.

13. Her seyahatimden önce yaptığım gibi paketlerce kahve ve kaliteli müzik CD’leri götürüp orada tanıştığım insanlara hediye edeceğim.

14. Evsizlere ahşap prefabrik ev inşa eden üniversite öğrencilerinin yardım kuruluşu UTPMP’ye bağış yapacağım.

15. Dünya çapında gezginlerin yardımlaştığı ve seyahat edenleri konuk ettiği 3 büyük ağdaki aktif üyeliklerim sayesinde tanıştığım ve Uruguay’la ilgili geniş bilgi edinmemi sağlayan Diego, Cecilia, Mario, Silvia, Diana, Maite, Victoria, Marcos, Juan Andres, Guillermo, Gustav, Antonella, Elisa, Julio ve Dario ile özellikle iş saatlerinden sonra, akşamları mümkün olduğunca görüşecek, sohbet edecek, bilgi alacak ve paylaşacağım.

 

Özgür seyahatlerde asıl maceralar yola çıkıldıktan sonra başlar. Bu yarışmayı kazanırsam planladıklarımın tamamına yakınını gerçekleştirmemin yanında bir sürü macera yaşayacak, ilginç insanlarla tanışacak, değişik hikayeler dinleyecek, özel anlar yaşayacağım. Burada küçük bir kısmını gördüğünüz ve yakın süreçte tamamını paylaşacak olduğum, evimdeki ve zihnimdeki dev fotoğraf ve anı arşivime bir ülke daha eklenecek, ufkum biraz daha genişleyecek. Uruguay’a gitmek heyecan verici. İşte size bir Uruguay turu planı.

 

16 Nisan Pazartesi – 17 Nisan Salı

16 Nisan’da İstanbul’dan Iberia’nın 17:15’teki IB375 numaralı uçuşuyla Madrid’de inip bekledikten sonra yine Iberia uçuşuyla Salı günü yerel saatle 09:40’ta başkent Montevideo‘ya varıyorum. Yol boyunca Uruguay bilgilerimi okuyor, notlarımı ve bilgilerimi heyecanla tazeliyorum. Toplam uçuş süresi 22 saat 25 dakika. Gezginlerin yardımlaştığı ağlardan tanıştığım oralı bir üye beni otomobiliyle kent merkezinin 15km doğusundaki Carrasco Uluslararası Havalimanı’ndan almak istedi ama ben otobüsle kendim gitmeyi tercih ediyorum. Kent merkezinde birkaç otel seçtim, yarışmanın sonucu seçilirsem yer ayırtacağım otelime gidip yerleşiyorum. Kısa bir süre dinlendikten sonra başkenti keşfe çıkıyorum. Beni gezdirmek isteyen CS üyesine teşekkür edip, yabancı bir kenti ilk gün tek başıma keşfetmekten her zaman büyük haz duyduğumu söyleyerek bu nazik teklifini kibarca geri çevirdim, sonra görüşmek üzere.

 

Kent dışına yapacağım yolculuktan sonra döndüğümde Montevideo’yu rahatça gezecek kadar gün ayırdığım için acelem yok. Yavaşça, tadarak, koklayarak, hissederek geziyorum bu güzel kenti. Elimde kent haritası, 18 de Julio Bulvarı’nı adımlayarak, fotoğraflar çekiyorum. Bulvarın sonunda Plaza de Independecia’ya varıyorum. Burada eskiden kıtanın en yüksek binası olan Palacio Salvo’nun en üst katına çıkarak fotoğraflar çekiyor, kent haritasının da yardımıyla neyin ne tarafta olduğuna dair “yön duygusu” kazanıyorum. Otobüs terminaline gidip ertesi sabah için bilet alıyorum.

 

Yemek vakti. Uruguay etiyle ünlü ve çok et tüketilen bir ülke. Bir parrilla’da (et lokantası) “çivito” yiyerek Uruguay mutfağını keşfetmeye başlıyorum. Keyifli bir keşif gününün ardından arkadaşlarım Diego, Silvia, Diana, Mario ile haberleşip uygun olanlarla buluşuyor ve Prada semtindeki kişilikli barlarda Uruguay üzerine keyifli sohbetlere dalıyorum.

 

18 Nisan Çarşamba

Sabah 10:00’da Tres Cruces adlı terminalden otobüsle yola çıkıyorum. Hedefim okyanus kıyısındaki elektriği ve su şebekesi olmayan balıkçı köyü Cabo Polonio. LonelyPlanet’te bahsedilmemesi benim için daha da heyecan verici. 5 saat sonra yolda bir yerde iniyorum. Cabo Polonio’ya yol yok. Yaz sezonunda traktör-kamyon benzeri, modifiye edilmiş araçlarla sarsıntılı bir yolcuk yapılarak köye gidiliyor, ama Nisan ayı sonbahar olduğu için bu olmayabilir. Varsa araçla, yoksa 7km yürüyerek Cabo Polonio’ya varıyor ve bir pansiyona yerleşiyorum.

 

 

Cabo Polonio köyünün yakınındaki muhteşem kumsalı dolaşıyor, okyanusa bakarak deniz ürünleri yiyor, köylülerle konuşuyorum. Uruguay’da yaşam keyifli.

 

 

Cabo Polonio yazın muhteşem kumsalı nedeniyle epey ilgi görüyor. Çok iyi korunan köyde kamp yapmak yasak, yapmaya kalkan olursa görevliler hemen çadırı alıyor. Akşam hava kararmaya yaklaşınca kayalıklara gidip denizden görünmeyecek bir şekilde saklanarak Arctocephalus Australis ailesinden kürklü fok veya deniz aslanlarının kıyıya gelmelerini umuyorum. Saatlerce bekleyebilirim, gecemi buna ayırdım.

 

 

Cabo Polonio’ya zorlukla gittim ve kaldım, burada yazdım: Cabo Polonio’nun Soğuk ve Zorlu Yolu.

 

19 Nisan Perşembe

Ertesi gün köyden umarım dev tekerlekli kamyonla, ya da 7km yürüyerek yola varıyor ve güneye doğru giden bir otobüs bularak La Paloma veya Rocha’ya, oradan da Punta del Este’ye gidiyorum. Yer varsa Residencial 32 Hotel’e, yoksa başka birine yerleşerek La Fonda del Pesca’da güzel bir yemek yiyorum.

 

 

Punta del Este yakınlarındaki Punta Ballena’da (Balina Noktası) bulunan Casapueblo görülmeye değer. Uruguaylı ressam ve heykeltraş Carlos Páez Vilaró bu yapıyı kendi elleriyle 36 yılda yarattı. Bu dev heykelin içinde kendi evi, atölyesi, sanat galerisi ve bir müze var.

 

 

Akşam Gustav ile buluşup en sevdiği mekanlarda Punta del Este, buradaki yaşamı ve seyahatlerle ilgili sohbet ediyoruz.

 

 

20 Nisan Cuma

Montevideo’ya gidip otelime yerleşiyorum. Uruguay’ın okuduğum geçmişini daha iyi öğrenmek için Ulusal Tarih Müzesi’ni ziyaret ediyorum. Çok sayıda lokantanın bulunduğu Mercado del Puerto’ya gidip Milanesa yiyorum. Yemeğin ayrıntılarını yedikten sonra yazacağım.

 

 

Akşam üzeri ressam Victoria ve sanatçı arkadaşlarının atölyesine gidip sohbet etmek ve projeleri hakkında konuşmak istiyorum. Onlar için yapabileceğim bir şey olup olmadığını soracak, ilginç projelerini Türkiye’de tanıtmak isterlerse yardım edeceğim.

 

 

Akşam sanatçı arkadaşlarımla ve/veya Diego ile Fun Fun Bar’a gitmek niyetindeyim. Sadece burada bulunan ve tarifi sır gibi saklanan, tadı kuru üzüme benzeyen Uvita adlı içkiyi tadarak Uruguay sohbetleri keyifli olacak.   21 Nisan Cumartesi Arkadaşım Diego bakalım bugün beni Uruguay Parlamentosu‘na sokmayı başarabilecek mi? Kendisi gazeteci olduğu için girebiliyor, bana da bir şeyler uydurmaya çalışacağını söyledi. Güney Amerika kıtasının ilk parlamentosu olması bakımından önemli.

 

Diego ile bugün veya doktorun çalışma programına bağlı olarak başka bir gün, evsizlere ve yoksullara hizmet veren devlet hastanesine gidip doktor arkadaşla konuşmayı ve hastaneyi incelemeyi deneyeceğiz. Montevideo’nun eski kısmı Ciudad Vieja’daki sokakları dolaşmak, fotoğraflar çekmek hoş olacak. Empanada adlı börek 23 çeşit malzemeden yapılabiliyor. En yaygın çeşitleri jambonlu-peynirli ve kıymalı olanlar. Bugün eski kent Ciudad Vieja’yı gezerken kıymalısı iyi gider.

 

 

20-21-22 Nisan günlerinden hangisinde bilet bulabilirsem Arjantin asıllı Uruguaylı ünlü balet Julio Bocca’nın yönettiği baleyi Auditorio Nacional’de izleyeceğim.

 

 

Bu akşam baleye gidemezsem yine çok ilginç bir seçeneğim var. Barro Negro adlı 20 yıldır oynanan bir tiyatro. Akşam bir otobüse biniliyor ve kent dolaşılıyor. Bazı oyuncular hemen oynamaya başlarken, bazıları yolculuğun değişik kısımlarında oynamaya başlayana dek izleyici sanılıyor. Son derece ilginç! Otobüs tiyatrosundan sonra arkadaşlarımla eğlenceli bir gece beni bekliyor olacak; Cumartesi, parti zamanı!   22 Nisan Pazar Bugün mutlaka La Feria Tristan Narvaja adlı bit pazarına gideceğim. Aklınıza gelebilecek her şeyin satıldığı bu kocaman pazardan ilginç bir şeyler çıkaracağıma eminim.

 

 

Pazardan sonra sahilde yürüyüş yapıp yemek yiyeceğim. Tatil gününü Montevideolu arkadaşlarımla geçireceğim. Akşam üzeri Montevideo Kalesi‘ne (Fortaleza del Cerro) arkadaşlarımla gidip gün batımını izlemek niyetindeyim. Güvenlik açısından yalnız gitmemem öğütleniyor zira.

 

 

Akşama şahane bir planım var. Uruguay’ın Afrika kökenli azınlığının kültürünün bir parçası olan “candombe” adlı davullarla çalınan müziği ve dansı her Pazar akşamı Palermo mahallesinin sokaklarında oluyor. Kaçırmayacağım. Candombe yapan ritimci grup doğal bir şekilde plansız dolanıyor, doğaçlama olarak caddelerde bir rota izliyor, nereye gitmek isterlerse buna hakları var ve sürücüler onlara saygı gösterip duruyor. Konut ağırlıklı sokaklarda şikayet etmek şöyle dursun, mahalleli sokağa çıkıp dans ediyor. Ne güzel bir gelenek! Mutlaka katılmak istiyorum, lütfen aşağıdaki görüntüyü izleyin. Kendi çektiğim candombe dansı görüntülerim ise burada.

 

 

 

Gece Prado semtindeki küçük ve eski barlara gideceğim. Montevideo’nun bohem kesiminin müdavim olduğu La Fonda veya Lus Yoyus Bar’da arkadaşlarla yemek niyetindeyim.   23 Nisan Pazartesi Bugün bayram, neşe doluyor insan misali serbest günüm. Hangisi uygun olursa şunlardan birini, belki de ikisini gerçekleştirmeyi düşünüyorum:

 

1. Kente 1 saat uzaklıktaki Salinas’a gidip burada tekne tamirciliği yapan Elisa’yı işyerinde ziyaret edip görüntülemek. Tekne tamir eden bir kadın görmek, küçük kasabasını tanımak ilginç olur.

 

 

2. Bağlantı kurduğum kişilerden biriyle okuduğu/çalıştığı üniversiteye gidip Uruguay’da eğitim, “her öğrenciye bir bilgisayar” projesinin başarısı ve çeşitli konularda konuşmak.

 

 

3. Bir buçuk saat uzaklıktaki Atlantida’ya gidip kartal kafası şeklindeki tuhaf binayı görmek. “Kartal Evi” adlı bu yapı hakkında çeşitli rivayetler var. Kaçakçı barınağı, Nazi gözetleme yeri, kozmik enerji merkezi gibi efsaneler anlatılıyor. Büyülü güçlere sahip olduğuna inanılan bu garip yapının aslını astarını araştırmak ilginç olur.

 

 

4. Uruguay bir futbol ülkesi olduğuna göre ünlü Estadio Centenario stadyumuna gidebilirim. 1930 yılında, Uruguay’ın ilk anayasasının yüzüncü yılına ithafen inşa edilen stadyumda 1930 FIFA World Cup şampiyonu Uruguay oldu. FIFA burayı resmi olarak Wembley, Maracana, San Siro, Estadio Azteca ve Santiago Bernabeu ile birlikte dünyanın altı klasik ve özel stadyumundan biri olarak kabul ediyor. Futbola ilgim sıfır olduğu için bir Uruguay maçı izlemeye niyetim yok.

 

 

Son akşamımı Montevideo’da tanıştığım arkadaşlarımla gezip sohbet ederek, birçoğunu Türkiye’ye davet ederek, keyifle geçireceğim.   24 Nisan Salı 13:40’ta Montevideo’dan Iberia ile yine Madrid aktarmalı uzun bir uçuştan sonra Çarşamba 16:20’de İstanbul’a varış. Anılarım, maceralarım, öğrendiklerim, tattıklarım, şaşırdıklarımla beraber.

 

Gerçekleştirdiğim Uruguay seyahatimin yazılarını görmek için tıklayın: URUGUAY.