Pekin gezisi – Çin’in dev başkenti

Pekin‘e inip metroyla CS gönüllüsü evsahibim Kuan’ın sitesine gittim. Kuan havuzlu Phoenix City sitesinde, 29. katta oturuyor, İngiliz bir ev arkadaşı varmış ama tatilde. Asansördeki kat düğmelerinde 4 yoktu, 3’ten 5’e geçiyordu, nedenini sordum, Çince’de dört ve ölüm sözcüklerinin okunuşları neredeyse aynı olduğu için uğursuzluk getirmesin diye binalarda 4. kat ve 4’lü katlar olmazmış onlarda. Gösterdi, sadece 4. değil, 14., 24. ve 34. katlar da yok binada. Ne tuhaf şu Çinliler. Hâlbuki yap sen binayı, sırasıyla numaralandır, 4’lü olan katlara tabak kadar nazar boncuklarını as, bak bir şey oluyor mu. İşte size bir Pekin gezisi yazısı ve gezilecek yerler, Pekin hakkında bilgi, gezilecek görülecek noktalar.

 

 

 

Pekin’de Yemek

İlk aksam Kuan beni yemeğe götürdü, temiz nezih bir Çin lokantası (başka ne lokantası olacaksa). Benden başka yabancı yoktu, İngilizce menü de yoktu ama yemeklerin resimleri var neyse ki. Güzel bir et gördüm alalım mı bundan dedim, eşek etiymiş, sevmezmiş. Güvece benzer bir şey hoşuma gitti gösterdim, kurbağa yemeğiymiş, sadece annesinin yaptığı bir usulde olursa yermiş beyefendi. Of ya ne kibar Çinliye denk geldim. Neyse, çeşnili patlıcan kızartması, taze soğanlı fıstıklı soslu tavuk, yine soslu domuz eti söyledik. Herkes ortaya soyluyor, birlikte yeniyor, ama tabakları pek büyük. Üç tabak yemeğin yarısı kaldı. Yan masa kalkarken baktım, yemeklerin çoğu kalmıştı. Öteki taraftaki masada oturan 3 kişi bidolu tabak söylediler, biri bebek havuzu kadardı. Onlar da bitiremedi yemeklerini.

 

 

 

Kuan belli ki bir “Beyaz Çinli”. Avrupa Birliği merkezinde çalışıyor, evinin kirası 1000 Avroymuş ki buranın standartlarının çok üzerinde. Aksam on birde lokantadan çıkıp eve geldik. Bu ne yaa tatil aksamı.

 

 

 

 

Ertesi gün CS’den beni gezdirmek isteyen Feng ile buluştum, lokantaya gittik, o yemişti ama ben açtım. Bidolu şey söyledi, yeter dedim dinlemedi. Yosun salatası, beyaz, krema kıvamında ama tadını hiçbir şeye benzetemediğim bir şey ve geleneksel Hot Pot. İçi sıcak sos dolu bir tencerenin içinde gelmek üzere bidolu ahşap şiş seçeneği var, doğaçlama seçiliyor. 20 küsur şiş seçti Feng, hepsini yiyemem dedim, dinletemedim. Bazılarının ne olduğunu anlatabildi, bazılarını anlatamadı. Çeşit çeşit yosun, hayvan derisi, mantar, köfte, balık, ot, kabuk, kim bilir ne. Hepsini itinayla tattım. Tuhaf gelenlere “fena değil” dedim, fena olmayanlara “güzel”. Ben arada birer tavuk kanat şiş, karides şiş ve patates şiş söylemiştim (bunlar o sosa girmiyor neyse ki), onlar afiyetle gitti. Yemeklerin yarıdan çoğunu bırakıp kalktık, Pekin’de gezilecek yerleri beraber görmeye başladık. İşte kenti gezerken yazdığım Pekin gezi notları.

 

 

 

 

Aşağıda gördüğünüz Drum Tower, Pekin’de görülecek yerler arasında en dikkat çekici olanlardan birisi.

 

 

 

Pekin’de yaşamı görüntülediğim çekimimi izleyin, işte Çin’de yaşam üzerine bir video:

 

 

 

Bidolu cadde ve sokak dolaştık. büyük Houhai Gölü ve parkını gezdik. Uzakdoğu mutfağında bana tek itici gelen şey, yemeklere şeker ve tatlı soslar katmaları. Akşam yemeğinde pilav, çorba, vs yanında dana kavurma söyledik, hevesle bekledim, maalesef şekerli sosu vardı. Masalarda tuz yok burada, istedik de zar zor bir tabak içinde getirdiler. Feng domuz etli bir yemek de söyledi, Mao Zedung’un en sevdiği yemekmiş. Tamam dedim ama o da şekerli çıktı, ıyyy. Kardeşim ben bir Türk olarak domuz yemekle zaten yeterince liberallik ediyorum, ama şekerlisini de yememi istemeyin benden. Mao’ya saygısızlık etmek istemem ama tattım, yiyemedim. Yine yemeklerin çoğu kaldı zaten, bu Çinliler böyle galiba. Çin gezi notları devam ediyor.

 

Pekin’de gıda pazarını 3.5 dakika hareketli izleyebilirsiniz:

 

 

Canlı akrep şişlerin inanılmaz kısa görüntüsü:

 

 

Pekin’de çok tuhaf bulup tatmadığım yemekler burada: Pekin’de Yemediklerim.

 

 

 

Feng fazla hareketli; sürekli zıplıyor, birileriyle konuşuyor, tanıdık ya da tanımadık. “Beni herkes tanır, herkes sever, özel biriyim” dedi. “Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da” dedim, tuhaf karşıladı. “Yeşilçam” dedim, bilmiyormuş, vazgeçtim.. Metroda da 2 kişiyle sohbete daldı, ben de yanımda nasılsa yerli var diye takip etmedim, istasyonu kaçırdık: hem de iki istasyon. İnip karşıdan geri yöne bindik, orada da 5 kişiyle sohbete daldı, bu kez kontrolü ele aldım, kaçırmadık.

 

YARATIK YUMURTASI adlı dev cam yapıyı izleyin:

 

 

 

Akşam ben istedim diye barlar bölgesine gittik fakat Feng hayatında hiç bara gitmemiş, mekân falan bilmiyor, Pekin gece hayatı hakkında bilgisi yok. Bizim Nevizade gibi bir yere girdik, duramadı garip, izin isteyip eve gitti. Ben de bir bira içip eve döneyim dedim. Kuan’ın planı vardı geç gelecekti, binanın güvenlik görevlisine dairenin anahtarını bırakmış. Phoenix City sitesine gittim fakat bahçe kapıları kartla açılıyor ve bende yok, görevli de yok ortada. Çevreden geçen birilerine “resepsiyon, security” falan dedim, diğer tarafı işaret ettiler. Sitenin çevresinde epeyce yürüdüm, görevli yok. Ne siteymiş, yarım saatten fazla yürüdüm, yine de başladığım yere gelemedim. Arada kapılar vardı ama kapalı ve kartlı. Bir demir kapı üzerinden tırmanıp geçmeye uygundu ama kamera varsa geceyi nezarette geçirme fikri pek cazip gelmedi, Çinli polislerle yarenlik etmemi sağlayacak lisan bilgim yok zira.

 

Yine bir girişe rastladım, enine parmaklıklı turnike. İttim açılmadı tabii ki, kartlı. Cama vurdum görevli yok. Kuan’ı arasam gecenin bir vakti, kim bilir nerelerde eğleniyordur. İleride bir adam gördüm, sokakta tek başına dolanıyordu amaçsızca, pek tekin bir tip değildi ama denize düşen yılana sarılır, el kol işaretleriyle içeri girmem gerektiğini anlattım, “resepsiyon” dedim. Adam bir şeyler anlattı Çince, sonra şöyle bir gerildi, koştu, turnikeye bir geçirdi, aralandı biraz turnike. Zorla sıyrılarak geçtim, iyi ki şekerli domuzu yememişim, geçemezdim. Dönüp adama baktım, omzunu tutuyordu ama yüzünde başarmanın gururu vardı.

 

 

Bloğu bulup görevliden anahtarı aldım. Phoenix City sitesinin bakkalından 2 bira 1 patates cipsi aldım, cips tatlı çıktı maalesef. Kuan’ın 29. kattaki dairesinin balkon denemeyecek, daracık bir çıkıntısı var, ayak zor sığıyor, orada aşağı bakmadan 1 sigara içtim. Havuzlu lüks sitede kalıyoruz eziyetlere bak. Zaten banyo duvarlarındaki mermer ne güzelmiş diye şöyle bir elimle tıklattığımda sok olmuştum, çakmaymış mermerler, ama iyi benzetmişler. Çin’de yaşam pek ilginç.

 

 

Çin günlüğü yazılarım devam ediyor. Ertesi gün yine CouchSurfing gönüllüm Liu ile buluştum, son derece kibar ve eğitimli bir kız, Pekin rehberim oldu. Çin mantısı ağırlıklı bir yemek yedik, incir kadar mantılar, buharda pişmiş. Başka acayip şeyler de söyledi, denizanası kıvamında beyaz bişey vardı onun ne olduğunu anlatamadı. Yine yemeklerin çoğu kaldı. Çin’de yediklerimin ayrıntılı resimleri ve bilgileri BURADA. Şimdi Liu ile yaptığımız Pekin gezisini anlatayım.

 

 

Şu ünlü Pekin Ördeği nerede?

 

 

Pekin’de Gezilecek Yerler

Liu Pekin‘e geleli 1 yıl olmuş, bana rehberlik etmeye çalıştı ama genelde çevredekilere sorarak, bu durumda Pekin’de gezilecek yerler hakkında bilgi vermek bana düştü. Tiananmen Meydanı‘na gittiğimizde ben ona anlattım “Meydan 440.000 metrekaredir, soldaki Halk Evi, sağdaki Ulusal Müzedir” vs. diye. Tiananmen dünyanın en büyük meydanı (ikincisi İsfahan’da). Ülkesinde meydan olmayan biri için ise daha da anlamlı. Bakmayın bize Taksim Meydanı, Kızılay Meydanı diye yutturduklarına, onların hiçbiri meydan değil. Kaç sene önceydi hatırlamıyorum, başbakan ağzından kaçırıp “maalesef  Türkiye’mizde bir meydanımız yok” diye ama pek ilgi görmedi sanırım. Benim Türkiye’de gördüğüm en ‘meydan’, kasabam Şarköy‘deki İskele Meydanı, daha genişini görmedim.

 

 

Dünyanın en büyük meydanı Tiananmen’i izleyin:

 

 

 

Pekin’de gezilecek görülecek yerler arasında mutlaka Tiananmen Meydanı var. Aşağıda Çin Devrimi’nin lideri Mao Zedung için inşa edilen anıt mezar görülüyor.

 

 

Bugün en önemli tapınak olan Temple of Heaven‘a (Çince adı Tiantan) gittim. 1420 yılında yapılan tapınak, hem Ming hem de Qing hanedanlığının imparatorlarının özellikle iyi bir hasat için tapınmaya geldikleri yermiş. Pekin gezisi sırasında mutlaka görülmesi gereken bir yer.

 

 

Tanıştığım bütün Çinlilerin İngilizce takma adları var. Bizim Kuan kendine Javier Oliver ismini seçmiş, yabancılarla çalışmak için gerekiyormuş, kartviziti, her şey takma ismiyle. Liu’nun takma adi Coco, Feng’inki Michelle. Her yerde takma ad kullanıyorlar, sadece işte değil, günlük yaşamda da. Gelmeden önce haberleştiğim Bei Cheng vardı, buraya geldim adı Charles Cheng olmuş adamın, ne iştir diye sordum, işe başvurmak için değiştirmiş. Hepsi benden İngilizce adlarıyla hitap etmemi istiyor, ben inatla Çince adlarını söylüyorum. Ne tuhaf yahu. Düşünsenize ise başvurmadan önce isminizi değiştirmeniz gerekecek. Bize uymaz valla: “Emeğimi satın alabilirsin ama ismimi asla”.

 

Pekin’de çocukların eğlencesini izleyin:

 

 

 

Aşağıdaki dev ekran, dünyanın en büyük LCD ekranı. Çeşitli hareketli desenler, tanıtımlar, gösterimler yapıldığı gibi, cep telefonunuzdan kısa mesaj da gönderebiliyorsunuz. “Seni seviyorum aşkitom Zang Yang”, “Wang şu anda çekirgelerini yiyor, birazdan aleme akıcak”, “Eminim Mao’yu seven 1 milyar kişi bulabilirim.” gibi. Çin’de Facebook yasak, bununla idare edin.

 

 

The Place adlı alışveriş merkezindeki dünyanın en büyük LCD ekranını izleyin:

 

 

 

20 milyonluk devasa kent Pekin’i şimdilik sadece tadıyorum, kokluyorum, tanıyorum. Seyahatimin son kısmında bu kente daha fazla gün ayırıp keşfedeceğim.

 

 

 

Şu en başta Fransa olmak üzere Avrupa’nın birçok ülkesinde gösterilen ünlü “Pekin Express” macera programını henüz izleyemedim ama, umudum dönüşte.

 

Yarın sabah erkenden Transsibirya Ekspresi‘nin Transmongolia treniyle dağları aşıp, Çin Seddi‘ni ortadan yarıp, Gobi Çölü’nü geçtikten sonra Moğolistan’ın başkenti Ulan Bator’a gideceğim. 32 saatlik bu tren yolculuğunda ilginç insanlarla tanışacağıma eminim. Dünyanın en büyük yapısı bu yazımda: Çin Seddi Bilgi ve Gezi Rehberi

 

 

 

Yolculuğumun devamı:

TRANSMOĞOLİSTAN VE ULAN BATOR. MOĞOLİSTAN. MONGOLIA TRAVEL.

 

I am staying in my CS member host Kuan’s home in Beijing, in a compound, 29th floor.

 

I am tasting different Chinese food, meeting friends, having fun. I will stay in Beijing more at the end of my travel.

 

I will make the English report very short this time, sorry. The friends who have stayed in Turkey can try the above one 🙂

 

Tomorrow morning I am taking the 32-hour Transmongolia train to Ulan Bator.